Koty domowe, ich zwyczaje i odpowiedzialność wobec tych, których nikt nie głaszcze

Czy da się żyć bez kota? Pewnie się da. Tylko… po co?

Dla wielu z nas kot to nie tylko zwierzak. To współlokator, terapeuta, czujny obserwator życia codziennego i nieoceniony artysta drzemek. Ich obecność koi, bawi, rozczula – a czasem doprowadza do szaleństwa (szczególnie gdy o trzeciej w nocy zaczynają galop przez mieszkanie jakby startowały w kocim maratonie olimpijskim).

Ale koty to także odpowiedzialność. I to nie tylko te, które mają imię, kuwetę i konto na Instagramie. W Polsce żyją tysiące kotów wolno bytujących – dzikich, bezdomnych, niechcianych. One też mają serca, głód i potrzeby. I one też – szczególnie zimą – potrzebują naszej pomocy.

Ale zacznijmy od tych, które śpią na naszych kanapach. Bo jakże ich nie kochać?

Kot domowy – dumny indywidualista z poczuciem humoru

Jeśli sądzisz, że masz kota… to znaczy, że jeszcze nie do końca rozumiesz układ sił. To kot ma ciebie. W kocim domu (czytaj: twoim mieszkaniu) to on ustala reguły. On wybiera, gdzie śpisz – znaczy, gdzie on śpi, a ty się dostosujesz. On decyduje, kiedy pora głasków, a kiedy pora polowania na twoje stopy wystające spod kołdry.

Koty to uosobienie niezależności. Ale wbrew stereotypom, nie są zimne czy zdystansowane. Każdy, kto dzieli życie z kotem, wie, że to zwierzęta niesłychanie emocjonalne – tylko okazują to inaczej niż psy.

Gdy kot się do ciebie tuli, to nie dlatego, że musi. Tylko dlatego, że on chce. Gdy ociera się o twoją nogę – to przekazuje ci znak: „jesteś mój, a ja twój”. I nie, to nie jest tylko chęć dostania smaczka. To język kociej miłości.

Przeczytaj również: Najważniejsze placówki „SOR” 24h dla zwierząt w Polsce

koty-bojka-683x1024 Koty domowe, ich zwyczaje i odpowiedzialność wobec tych, których nikt nie głaszcze — Bójka kotów

Kocie przyzwyczajenia, które nas rozbrajają

Punkt pierwszy: rutyna

Koty kochają rytuały. Śniadanie o 6:12, a nie o 6:15 – bo 6:15 to już dramat. Spacer po parapecie o 13:30. Drzemka w słońcu do 16:00, potem chwila zadumy i… pogoń za niewidzialną muchą.

Punkt drugi: obserwacja

Twój kot zna cię lepiej niż ty sam. Wie, kiedy jesteś smutny, wie, kiedy coś cię boli. Potrafi leżeć przy tobie całymi godzinami, patrząc ci w oczy. Bez oceny. Bez komentarza. Ot tak – po prostu będąc.

Punkt trzeci: rozrywka

Karton. Byle jaki, byle był. Gumka do włosów? Lepsza niż najdroższa zabawka z zoologicznego. A plastikowa zakrętka? Królowo, to już nie zabawa – to zawody w olimpijskim curlingu.

Kocia dieta – czego pragną wąsate podniebienia?

Nie, kot nie może jeść tylko tuńczyka z puszki i mleka. A już na pewno nie mleka! Choć stereotyp głosi inaczej, większość dorosłych kotów nie trawi laktozy.

Podstawą ich diety powinna być karma wysokomięsna – najlepiej taka, która na pierwszym miejscu w składzie ma mięso, a nie „produkty pochodzenia zwierzęcego”.

Koty to bezwzględni mięsożercy. Ich organizm nie przyswaja dobrze zbóż, dlatego warto unikać karm z kukurydzą, pszenicą i innymi wypełniaczami. Woda – zawsze świeża, najlepiej podana w kilku miejscach w domu. (I tak ją zignorują na rzecz picia z twojego kubka).

Nie tylko kanapa – koty wolno żyjące i nasza odpowiedzialność

koty-bezdomne-1024x681 Koty domowe, ich zwyczaje i odpowiedzialność wobec tych, których nikt nie głaszcze — Koty bezdomne

Choć nasze domowe koty mają pełne miski i ciepłe poduszki, na ulicach, działkach, w piwnicach i parkach żyją ich kuzyni, którzy nie mieli tyle szczęścia.

W Polsce działa wiele fundacji i wolontariuszy, którzy zajmują się kotami wolno bytującymi. To nie są „dzikie zwierzęta” w rozumieniu prawa. To potomkowie kiedyś porzuconych kotów domowych – bez szans na adopcję, ale wciąż potrzebujący naszej troski.

Zimą ich sytuacja jest dramatyczna. Gdy temperatura spada poniżej zera, bez budki, schronienia i jedzenia, kot nie ma szans. Marznie, choruje, umiera w ciszy. W naszym klimacie zima to dla nich największy wróg.

Dlatego budki – choćby najprostsze, ze styropianu i kartonu – ratują życie. Tak samo jak regularne dokarmianie, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. To nie „rozpieszczanie” zwierząt – to elementarne człowieczeństwo.

Przeczytaj również: Projekt „Stop łańcuchom, pseudohodowlom i bezdomności zwierząt” – obywatelska inicjatywa

Jak pomagać? Z sercem, mądrze i odpowiedzialnie

Chcesz pomóc kotom wolno żyjącym? Możesz:

– skontaktować się z lokalną fundacją lub karmicielem – dowiesz się, gdzie i jak bezpiecznie zostawiać jedzenie,

– zbudować lub przekazać budkę – instrukcje są w internecie, nie trzeba być majstrem,

– wysterylizować wolno żyjące koty w ramach miejskich programów – to klucz do kontroli populacji i poprawy ich życia,

– wspierać domy tymczasowe, które opiekują się kotami chorymi lub porzuconymi,

– uświadamiać sąsiadów, że dokarmianie to nie fanaberia – to realna pomoc.

Kocia miłość nie zna granic

Wróćmy na chwilę do naszych domowych mruczków. Do ich cichych westchnień przez sen, do rozciągniętych łapek, gdy leżą jak „roztopione lody waniliowe” na słońcu. Do ich spojrzeń, które mówią wszystko: „Jestem. Kocham. Ale nie dotykaj, bo teraz nie mam nastroju.”

Koty uczą nas cierpliwości, uważności, delikatności. Ale też dystansu i śmiechu. Bo nie ma nic bardziej terapeutycznego niż kot, który nagle zaczyna gadać do lodówki. Albo wskakuje do torby z zakupami i nie chce wyjść, bo właśnie tam otworzył nowe biuro.

koty-768x1024 Koty domowe, ich zwyczaje i odpowiedzialność wobec tych, których nikt nie głaszcze — Koty żyjące na wolności

Podsumowanie – miłość, która drapie, ale leczy

Koty są jak poezja – nie każdemu się podobają, nie każdy je rozumie, ale ci, którzy pokochają, nie potrafią już żyć bez.

Dlatego dbajmy o nie – te na kanapach i te na śmietnikach. Te, które mruczą w naszych domach i te, których nigdy nie dotknęliśmy, ale które czekają na miskę pod osiedlowym krzakiem.

Kocia miłość to coś więcej niż głaski. To odpowiedzialność. I czułość. I śmiech, kiedy o piątej rano kot zrzuca doniczkę, bo śniadanie się spóźnia.

Pomagając im, pomagamy sobie – bo świat z kotem jest po prostu lepszy.

Chcesz podzielić się z nami swoją historią? Opisz ją w mailu: kontakt@granicespoleczenstwa.pl